قَالُوا يَا صَالِحُ قَدْ كُنتَ فِينَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هَٰذَا ۖ أَتَنْهَانَا أَن نَّعْبُدَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا وَإِنَّنَا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ
[قَالُوا يَا صَالِحُ قَدْ كُنْتَ فِينَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هَذَا] وتیان: ئهی صاڵح پێش ئهوهی كه تۆ بانگهوازمان بكهی بۆ یهكخواپهرستی لهناو ئێمهدا ئومێدمان پێت بوو كه ببی به سهردارو گهورهی ئێمه [أَتَنْهَانَا أَنْ نَعْبُدَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا] ئایا تۆ بهرههڵستى و قهدهغهی ئهوهمان لێ ئهكهی كه ئێمه عیبادهتی ئهو شتانه بكهین كه باوك و باپیرانمان عیبادهتیان ئهكرد [وَإِنَّنَا لَفِي شَكٍّ مِمَّا تَدْعُونَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ (٦٢)] وه ئێمه گومانمان ههیه لهوهی كه تۆ بانگمان ئهكهی بۆ لای بۆ یهكخواپهرستی وه له گومانداین.
سورة هُود ٦٢
تەفسیری هەموو سورەتەکان