چۆن تەلبیە دەکرێت لە کاتی حەج یان عومرەدا
لَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ, لَبَّيْكَ لاَ شَرِيْكَ لَكَ لَبَّيْكَ, إِنَّ الْحَمْدَ, وَالنِّعْمَةَ, لَكَ وَالْمُلْكَ, لاَ شَرِيْكَ
(١)
.واتە: خودایە بەتەواوەتی و بەردەوام وەڵامت دەدەمەوە بۆ گوێ ڕایەڵیت، ھیچ شەریک و ھاوبەشێکت نییە، بە ڕاستی ستایش و بەخشش و نیعمەت و سامانەکان ھەر بۆ تۆیە و ھیچ ھاوبەشێکیشت نییە.
(١)
البخاري مع الفتح ٣ / ٤٠٨, ومسلم ٢ / ٨٤١ {وصحابي الحديث هو بن عمر (رضي الله عنهما)}.
