ویردەکانی بەیانیان
(١)
أعوذ بالله من الشيطان الرجيم[البقرة: ٢٥٥]
(٢)
(١)
ویردەکانی بەیانیان لە دوای نوێژی بەیانیەوە دەست پێدەکات، تاوەکو خۆر ھەڵھاتن، خۆ ئەگەر کەسێکیش بیری چوو یان نەیتوانی ئەوە دەتوانێت لە دواییدا بیخوێنێت (والله أعلم) .
(٢)
ھەر کەسێک بەیانی بکاتەوە و ئەم ویردە بخوێنێت ئەوە لە شەڕ و زیانی جنۆکە پارێزراو دەبێت تاوەکو ئێوارە، ھەرکەسێکیش ئێوارە بکاتەوە و بیخوێنێت ئەوە لە زەرەر و زیانی جنۆکە پارێزراو دەبێت تا وەکو بەیانی . أخرجه الحاكم ١ / ٥٦٢ وصححه الألباني في صحيح الترغيب والترهيب ١ / ٢٧٣ وعزاه إلى النسائي والطبراني وقال : إسناد الطبراني جيد {وصحابي الحديث هو أبي بن كعب (رضي الله عنه)}. بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ
قُلْ هُوَ اللَّـهُ أَحَدٌ ﴿١﴾ اللَّـهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾ لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ ﴿٣﴾ وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ ﴿٤﴾
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ
قُلْ أَعُوذُ بِرَ‌بِّ الْفَلَقِ ﴿١﴾ مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿٢﴾ وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿٣﴾ وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ ﴿٤﴾ وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿٥﴾
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ
قُلْ أَعُوذُ بِرَ‌بِّ النَّاسِ ﴿١﴾ مَلِكِ النَّاسِ ﴿٢﴾ إِلَـٰهِ النَّاسِ ﴿٣﴾ مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿٤﴾ الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ﴿٥﴾ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ ﴿٦﴾
سێ جار
(١)
(١)
ھەرکەسێک ئەم ویردە بخوێنێت لە بەیانیان ئەوە بەسیەتی و لە ھەموو شتێکی زیان بەخش پارێزراو دەبێت . أخرجه أبو داود ٤ / ٣٢٢ والترمذي ٥ / ٥٦٧ وانظر صحيح الترمذي ٣ / ١٨٢ {وصححه الألباني في كلم الطيب (١٨) وصحابي الحديث هو عبد الله بن خبيب (رضي الله عنه)}. أَصْبَحْنَا وَأَصْبَحَ الْمُلْكُ للهِ وَالْحَمْدُ للهِ, لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ, لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ, رَبِّ أَسْأَلُكَ خَيْرَ مَا فِي هَذا الْيَوْمَ وَخَيْرَ مَا بَعْدَهُ وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا فِي هَذا الْيَوْمَ وَشَرِّ مَا بَعْدَهُ, رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْكَسَلِ, وَسُوءِ الْكِبَرِ, رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ عَذَابٍ فِي النَّارِ وَعَذَابٍ فِي الْقَبْرِ
(١)
واتە: بەیانیمان بەسەرداھات و بەردەوام موڵک و سامان و ستایش بۆ خودایە، ھیچ پەرستراوێکیش شایتەی پەرستن نییە، جگە لە (
الله
)ی تاک و تەنیای بێھاوەڵ نەبێت، سامان و موڵک و ستایش بۆ ئەوە و ئەوە بە توانا و بە دەسەڵات بەسەر ھەموو شتێکدا، ئەی پەروەردگارم داوای خێر و چاکەی ئەم ڕۆت لێدەکەم و ئەو خێر و چاکەیەش، کە لە دوای ئەم ڕۆدایە، ئەی پەروەردگارم پەنات پێدەگرم لە شەڕ و خراپەی ئەمڕۆ و ئەو شەڕ و خراپەیەش، کە لە دوای ئەمڕۆدایە، ئەی پەروەردگارم پەنات پێدەگرم لە تەنبەڵی و شەڕ و خراپەی پیری، ھەروەھا پەنات پێدەگرم لە سزای ناو دۆزەخ و سزای ناو گۆڕ.(١)
مسلم ٤ / ٢٠٨٨ {وصحابي الحديث هو عبد الله بن مسعود (رضي الله عنه) }. اللَّهُمَّ بِكَ أَصْبَحْنَا, وَبِكَ أَمْسَيْنَا , وَبِكَ نَحْيَا, وَبِكَ نَمُوتُ وَإِلَيْكَ النُّشُورُ
(١)
واتە: خودایە بە بەخشش و نیعمەتی تۆوە بەیانی و شەومان بەسەردا ھات و بە بەخششی تۆش دەژین و دەمرین، زیندوو کردنەوەش ھەر بۆ لای تۆ دەگەڕێتەوە.
(١)
الترمذي ٥ / ٤٦٦ وانظر صحيح الترمذي ٣ / ١٤٢ {وصححه الألباني في الصحيحة (٢٦٢) وصحابي الحديث هو أبو هريرة (رضي الله عنه)}.اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّي لاَ إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ, خَلَقْتَنِي وَأَنَا عَبْدُكَ, وَأَنَا عَلَى عَهْدِكَ وَوَعْدِكَ مَا اسْتَطَعْتُ, أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ, أَبُوءُ
(١)
لَكَ بِنِعْمَتِكَ عَلَيَّ, وَأَبُوءُ بِذَنْبِي فَاغْفِرْ لِي فَإِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلا أَنْتَ (٢)
واتە: خودایە تۆ پەروەردگارمیت و ھیچ پەرستراوێکیش نییە، کە شایستەی پەرستن بێت، جگە لە تۆ، دروستت کردووم و منیش بەندەی تۆم، خودایە من لەسەر پەیمان و بەڵێنەکەی خۆمم، کە بە تۆم داوە تا چەندە لە توانامدا بێت
(٣)
، خودایە پەنات پێدەگرم لە شەڕ و خراپەی ئەوەی، کە ئەنجامم داوە، خودایە دان بەوەدا دەنێم، کە تۆ بەخشش و نیعمەتت بەسەردا ڕشتووم، دانیش بە تاوانەکانمدا دەنێم و داوای لێخۆشبوونت لێ دەکەم، ھیچ کەسێکیش لە تاوانەکان خۆش نا بێت، جگە لە تۆ (چونکە بەڕاستی خۆشبوون لە تاوان بەس تەنیا شایستەی خودایە). (١)
أقر وأعترف .
(٢)
ھەرکەسێک لە بەیانیان ئەم ویردە بە یەقینەوە بخوێنێتەوە و بمرێت دەچێتە بەھەشتەوە، {ھەروەھا پێی دەگوترێت سەرگەورەی زیکرەکان} . أخرجه البخاري ٧ / ١٥٠ {وصحابي الحديث هو شداد بن أوس (رضي الله عنه)}.
(٣)
ئەو بەڵێن و پەیمانەی، کە نەوەکانی ئادەم بە خودای گەورەیان داوە ئەوەی کە عیبادەت و پەرستش بۆ شەیتان نەکەن و لە ھەموو شیرک و خورافیاتێک دوور بکەونەوە و بەتەنیاش خودای گەورە بپەرستن و شوێن ڕێبازی یەک خوا پەرستی و تەوحید بکەون، ھەر وەکو چۆن خودای پەروەردگار لە قورئانە پیرۆزەکەیدا دەفەرمووێت : أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ ﴿٦٠﴾ وَأَنِ اعْبُدُونِي ۚ هَـٰذَا صِرَ‌اطٌ مُّسْتَقِيمٌ يس: ٦٠ - ٦١ اللَّهُمَّ إِنِّي أَصْبَحْتُ أُشْهِدُكَ وَأُشْهِدُ حَمَلَةَ عَرْشِكَ, وَمَلائِكَتِكَ وَجَمِيعَ خَلْقِكَ, أَنَّكَ أَنْتَ اللهُ لاَ إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ وَحْدَكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ, وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُكَ وَرَسُولُكَ.
چوار جار
(١)
واتە: خودایە بەیانی بەسەرمدا ھات و شایەتیت بۆ دەدەم و ئەوانەیش، کە عەرشەکەی
(٢)
تۆیان ھەڵگرتووە شایەتیت بۆ دەدەن (٣)
و فریشتەکان و ھەموو درووست کراوەکانت شایەتیت بۆ دەدەن، کە بەڕاستی تۆ (الله
)یت و ھیچ پەرستراوێکیش شایستەی پەرسن نییە، جگە لە تۆ، تاک و تەنیایت و ھیچ ھاوەڵ و شەریکێکیشت نییە، ھەروەھا شایەتیش دەدەن، کە موحەممەد (صلی الله علیە وسلم
) بەندە و نێردراوی تۆیە.(١)
ھەرکەسێک لە بەیانیان چوار جار ئەم ویردە بخوێنێت ئەوە خودای گەورە لە ئاگری دۆزەخ دەی پارێزێت . أخرجه أبو داود ٤ / ٣١٧ والبخاري في الأدب المفرد برقم ١٢٠١ والنسائي في عمل اليوم والليلة برقم ٩, وابن السني برقم ٧٠ وحسن سماحة الشيخ ابن باز إسناد النسائي وأبي داود في تحفة الأخيار ص ٢٣ {وضعفه الألباني في الضعيفة (١٠٤١) وصحابي الحديث هو أنس بن مالك (رضي الله عنه)}.
(٢)
عەرشەکەی خودای پەروەردگار بەرز و بڵندیەکەی لە سەروو ئاسمانی حەوتەمەوەیە و خودای پەروەردگاریش بەرز و بڵندە بەسەر عەرشەکەیەوە، واتە: خودای گەورە لە سەرووی عەرشەوەیە، ئەمە بیر و باوەڕی ئەھلی سوننە و جەماعەتە دەربارەی عەرش و بوونی خودا لە سەروویەوە (والله تعالى أعلى وأعلم) .
(٣)
ئەوانەی، کە عەرشەکەی خودایان ھەڵگرتووە بریتین لە کۆمەڵە فریشتەیەک، کە کەسیش نازانێت ژمارەیان چەندە، ھەروەکو چۆن ئیبن عەبباس (ڕەزای خودایان لێبێت) و ضەححاک و حەسەنی بەصری (ڕەحمەتی خودایان لێبێت) فەرموویانە (والله أعلم) . اللَّهُمَّ مَا أَصْبَحَ بِي مِنْ نِعْمَةٍ أَوْ بِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ، فَمِنْكَ وَحْدَكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ, فَلَكَ الْحَمْدُ وَلَكَ الشُّكْرُ
(١)
واتە: خودایە ھیچ بەخشش و نیعەمەتێک نییە پێمەوە و ڕۆژی لەگەڵمدا کردبێتەوە، یان بە یەکێک لە دروستکراوەکانتەوە، ئەو بەخششە نەبێت، کە لە لاین تۆی تاک و تەنیای بێ ھاوەڵەوە نەبێت، ھەروەھا ستایش و سوپاسیش بۆ تۆیە.
(١)
ھەرکەسێک ئەم ویردە لە بەیانیان بخوێنێت ئەوە مافی سوپاس گوزاری ئەو ڕۆژەی داوە .
أخرجه أبو داود ٤ / ٣١٨ , والنسائي في عمل اليوم والليلة برقم ٧ وابن السني برقم ٤١ وابن حيان « موارد » رقم ٢٣٦١ وحسن ابن باز إسناده في تحفة الأخيار ص ٢٤ {وضعفه الألباني في ٥٧٣٠ ضعيف الجامع (٥٧٣٠) وصحابي الحديث هو عبد الله بن غنام (رضي الله عنه)}. اللَّهُمَّ عَافِنِي فِي بَدَنِي, اللَّهُمَّ عَافِنِي فِي سَمْعِي, اللَّهُمَّ عَافِنِي فِي بَصَرِي, لاَ إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْكُفْرِ وَالْفَقْرِ, وَأَعُوذُ بِكَ مِن عَذَابِ الْقَبْرِ, لاَ إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ
(١)
سێ جار
واتە: خودایە ساغ و سەلامەتیم پێ ببەخشە لە لاشە و بیستن و بینینمدا، ھیچ پەرستراوێکیش شایستەی پەرستن نییە، جگە لە تۆ، خودایە من پەنات پێدەگرم لە بێ باوەڕی و ھەژاری، ھەروەھا پەنات پێدەگرم لە سزای ناو گۆڕ، ھیچ پەرستراوێکیش شایستەی پەرستن نییە، جگە لە تۆ.
(١)
أبو داود ٤ / ٣٢٤ , وأحمد ٥ / ٤٢ والنسائي في عمل اليوم والليلة برقم ٢٢ وابن السني برقم ٦٩ والبخاري في الأدب المفرد وحسن العلامة ابن باز إسناده في تحفة الأخيار ص ٢٦ {وحسنه الألباني في صحيح أبي داود (٣/٢٥٠)(٥٠٩٠) وصحابي الحديث هو نفيع بن الحارث بن كلدة (رضي الله عنه)} . اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِي الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ, اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِي دِينِي وَدُنْيَايَ، وَأَهْلِي, وَمَالِي, اللَّهُمَّ اسْتُرْ عَوْرَاتِي, وَآمِنْ رَوْعَاتِي, اللَّهُمَّ احْفَظْنِي مِنْ بَيْنِ يَدَيَّ, وَمِنْ خَلْفِي, وَعَنْ يَمِينِي, وَعَنْ شِمَالِي, وَمِنْ فَوْقِي, وَأَعُوذُ بِعَظَمَتِكَ أَنْ أُغْتَالَ مِنْ تَحْتِي
(١)
واتە: خودایە داوای لێخۆشبوون و پارێزگاریت لێدەکەم لە دونیا و دواڕۆژدا، خودایە داوای لێخۆشبوون و پارێزگاریت لێدەکەم لە ئاین و دونیا و خانەوادە و سامانمدا، خودایە عەیب و ناتەواوی و کەم و کورتیەکانم دابپۆشە، خودایە ترس و دڵە ڕاوکێیم مەھێڵە، خودایە پێش و پاش و ڕاست و چەپم پارێزراو بکە لە خراپە و شەڕی شەیتان و بشم پارێزە لە سەروومەوە لە بارینی خەشم و قین و غەزەبی خۆت بە سەرمدا، خودایە پەنا دەگەرم بە گەورەییت لەوەی، کە لە ژێرمەوە سزا بدرێم.
(١)
الترمذي وأبو داود , وانظر : صحيح الترمذي ٣ / ١٤٢ {وصححه الألباني في صحيح الترمذي ( ٣٦٣٢ ) وصحابي الحديث هو أبو هريرة (رضي الله عنه)}. اللَّهُمَّ عَالِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ، فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ, رَبَّ كُلِّ شَيْءٍ وَمَلِيْكَهُ, أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلا أَنْتَ, أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ نَفْسِي, وَمِنْ شَرِّ الشَّيْطَانِ وَشِرْكِهِ, وَأَنْ أَقْتَرِفَ عَلَى نَفْسِي سُوءًا, أَوْ أَجُرَّهُ إِلَى مُسْلِمٍ
(١)
واتە: خودایە ئەی زانا بە شتە پەنھانی و ئاشکراکان، ئەی بەدی ھێنەری ئاسمانەکان و زەوی، ئەی پەروەردگار و پادشای ھەموو شتێک، شایەتی دەدەم بەوەی، کە ھیچ پەرستراوێک شایستەی پەرستن نییە، جگە لە تۆ، خودایە پەنا دەگرم بە تۆ لە خراپەی نەفس و دەروونم، ھەروەھا لە خراپە و شەڕی شەیتان و ئەو شتەش، کە بانگەشەی بۆ دەکات، ھەروەھا لەوەی، کە دەروونم ھانم بدات بۆ ئەنجام دانی خراپەیەک، یان خراپەیەک بەرامبەر موسوڵمانێک بکات.
(١)
الترمذي وأبو داود , وانظر : صحيح الترمذي ٣ / ١٤٢ {وصححه الألباني في صحيح الترمذي ( ٣٦٣٢ ) وصحابي الحديث هو أبو هريرة (رضي الله عنه)}. بِسْمِ اللهِ الَّذِي لا يَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ شَيْءٌ فِي الأَرْضِ وَلا فِي السَّمَاءِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
سێ جار
(١)
واتە: بە ناوی ئەو خودایەی، کە لە گەڵ ناوی ئەودا ھیچ شتێک زەرەر و زیان ناگەیەنێت نە لە زەوی و نە لە ئاسماندا، ئەو خودایەیە، کە بیسەر و بینایە.
(١)
ھەر کەسێک لە بەیانیان ئەمە بخوێنێت ھیچ شتێک زەرەی پێناگەیەنێت . أخرجه أبو داود ٤ / ٣٢٣ والترمذي ٥ / ٤٦٥ وابن ماجه وأحمد . انظر : صحيح ابن ماجه ٢ / ٣٣٢ وحسن إسناده العلامة ابن باز في تحفة الأخيار ص ٣٩ {وصححه الألباني في صحيح سنن ابن ماجة (٣٨٦٩) وصحابي الحديث هو عثمان بن عفان (رضي الله عنه)}. رضيتُ بِاللهِ رَبًّا, وَبِالإِسْلامِ دِينًا, وَبِمُحَمَّدٍ (صَلَى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) نَبِيًّا
سێ جار
(١)
واتە: ڕازی بووم بەوەی، کە (
الله
) پەرستراوم بێت و ئیسلام ئاین و بەرنامەم بێت و موحەممەدیش ( صلی الله علیە وسلم
) پێغەمبەرم بێت).(١)
ھەر کەسێک لە بەیانیان سێ جار بیخوێنێت، ئەوە خودای گەورە پێویستی کردووە لەسەر خۆی کە لە ڕۆژی دواییدا لێی ڕازی ببێت . أحمد ٤ / ٣٣٧ والنسائي في عمل اليوم والليلة برقم ٤ وابن السني برقم ٦٨ وأبو داود ٤ / ٣١٨ والترمذي ٥ / ٤٦٥ وحسنه ابن باز في تحفة الأخيار ص ٣٩ {وضعفه الألباني في في ضعيف الجامع (٥٧٣٤) ولكن حسنه بإسناد آخر في أذكار الصباح دون المساء، وانظر: الصحيحة (٢٦٨٦) وصحابي الحديث هو ثوبان بن بجدد (رضي الله عنه) } . يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ بِرَحْمَتِكَ أَسْتَغِيثُ، أَصْلِحْ لِي شَأْنِي كُلَّهُ وَلا تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنٍ
(١)
واتە: ئەی ئەوەی، کە زیندوویت و بەردەوامیش دەمێنیت، بە ڕەحم و بەزەیی خۆت داوات لێدەکەم، کار و بارم بە چاک بگێڕە و بە ئەندازەی چاو ترووکاندنێکیش خۆم نەدەیتە دەستی خۆم.
(١)
الحاكم وصححه ووافقه الذهبِي ١ / ٥٤٥ وانظر صحيح الترغيب والترهيب ١ / ٢٧٣ {وحسنه الألباني في صحيح الجامع (٥٨٢٠) وصحابي الحديث هو أنس بن مالك (رضي الله عنه)} . أَصْبَحْنَا وَأَصْبَحَ الْمُلْكُ للهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَ هَذَا الْيَوْمِ فَتْحَهُ, وَنْصرَهُ وَنُورَهُ, وَبَرَكَتَهُ, وَهُدَاهُ, وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا فِيهِ وَشَرِّ مَا بَعْدَهُ
(١)
واتە: بەیانیم بەسەردا ھات و موڵک و سامانیش بەیانیان بەسەردا ھات ھەر بۆ خودای جیھانیان، خودایە من داوای چاکەی ئەم ڕۆژەت لێدەکەم، وەکو: گەیشتن بە ئامانج و سەرکەوتن بەسەر دوژمندا و ڕۆزی پاک و ھەڵبژاردنی ڕێگەی ڕاست، پەناشت پێدەگرم لە شەڕ و خراپەی ئەم ڕۆژە وئەوەیش، کە بەدوایدا دێت.
(١)
أبو داود ٤ / ٣٢٢ وحسن إسناده شعيب وعبد القادر الأرناؤوط في تحقيق زاد المعاد ٢ / ٢٧٣ {وضعفه الألباني في الضعيفة ( ٥٦٠٦ ) وصحابي الحديث هو أبو مالك الأشعري (رضي الله عنه)} . أَصْبَحْنَا عَلَى فِطْرَةِ الإِسْلامِ وَعَلَى كَلِمَةِ الإِخْلاصِ, وَعَلَى دِينِ نَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ صَلَى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَم, وَعَلَى مِلَّةِ أَبِيِّنَا إِبْرَاهِيمَ, حَنِيفًا مُسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ
(١)
واتە: بەیانیم بەسەردا ھات لەسەر ئاینی ئیسلام و لەسەر شایەتی دان بە ( لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ، وَمُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ)و لەسەر ئاینی موحوممەد (
صلی الله علیە وسلم
)و لەسەر بەرنامە و ڕێبازی باوە گەورەمان ئیبراھیم (عليه السلام
)، کە بریتی بوو لە وازھێنان لە ھاوبەش دانان و چون بەرە ویەک خودا پەرستی، ھەروەھا دوور و بەر و بوون لە ھاوبەش دانەران. (١)
أحمد ٣ / ٤٠٦ و ٤٠٧ وابن السني في عمل اليوم والليلة برقم ٣٤ وانظر : صحيح الجامع ٤ / ٢٠٩ {وصححه الألباني في صحيح الجامع (٤٦٧٤) وصحابي الحديث هو عبد الرحمن بن أبي أبزى (رضي الله عنه)}. سُبْحَانَ اللهِ وَبِحَمْدِهِ
سەد جار
(١)
واتە: پاک و بێگەردی و بێکەم و کورتی و ستایش بۆ (
الله
)یە.(١)
ھەرکەسێک لە بەیانیان بیخوێنێت، ئەوە لە ڕۆژی دواییدا کەسێک نییە وەکو ئەو پلەی بەرز بێت، جگە لەو کەسە نەبێت کە وەکو ئەو یان زیاتری خوێندبێت . مسلم ٤ / ٢٠٧١ {وصحابي الحديث هو أبو هريرة (رضي الله عنه)} . لا إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ, لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ, وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
(١)
(٢)
دە جار (یەک جار لەکاتی بێ توانایی دا)
(٣)
(٤)
واتە: ھیچ پەرستراوێک ییە، کە شایستەی پەرستن بێت، جگە لە (
الله
)ی تاکی بێ ھاوەڵ نەبێت، موڵک و سامانەکان و ستاییش بۆ ئەوە، ئەویشە، کە بە توانایە بەسەر ھەموو شتێکدا.(١)
النسائي في عمل اليوم والليلة برقم ٢٤ وانظر : صحيح الترغيب والترهيب ١ / ٢٧٢ , وتحفة الأخيار لابن باز ص ٤٤ وانظر فضلها في ص ١٤٦, حديث رقم ٢٥٥ { وصححه الألباني في الصحيحة (١١٣) وصحابي الحديث هو أبو أيوب الأنصاري (رضي الله عنه)}.
(٢)
ھەرکەسێک بیخوێنێت ئەوە دە چاکەی بۆ دەنووسرێت و دە تاوانی لەسەر لا دەچێت و دە پلە بەرز دەبێتەوە و خودایش لە شەیتان دەیپارێزێت .
(٣)
أبو داود ٤ / ٣١٩ وابن ماجه وأحمد ٤ / ٦٠ وانظر : صحيح الترغيب والترهيب ١ / ٢٧٠ ، صحيح أبو داود ٣ / ٩٥٧ ، وصحيح ابن ماجه ٢ / ٣٣١ وزاد المعاد ٢ / ٣٧٧ {وصحابي الحديث هو أبو عياش (رضي الله عنه)}.
(٤)
ھەر کەسێک بیخوێنێت ئەوە وەکو ئەوە وایە کە کۆیلەیەکی ڕزگار کردبێت لە نەوەکانی پێغەمبەر ئیسماعیل (عليه الصلاة والسلام)، دە چاکەی بۆ دەنوسرێت و دە تاوانی لە سەر لادەچێت و دە پلە بەرز دەکرێتەوە و پارێزراویش دەبێت لە شەیتان . لا إِلهَ إِلا اللهُ, وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ, لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
(١)
سەد جار
(٢)
واتە: ھیچ پەرستراوێک نییە، کە شایستەی پەرستن بێت، جگە لە (
الله
)ی تاکی بێ ھاوەڵ نەبێت، موڵک و سامانەکان و ستایش بۆ ئەوە، ئەویشە، کە بە توانایە بەسەر ھەموو شتێکدا.(١)
ئەم ویردە لەم ڕیوایەتەدا تایبەت نییە بە بەیانیانەوە، بەڵکو لە ھەر کاتێکی ڕۆژدا بێت دەبێت، ھەر وەکو چۆن لە فەرموودەکەدا ھاتووە، بەڵام ھەر ئەم ویردە لە ڕیوایەتێکی تردا ھاتووە و سوننەتە سەد جار بخوێندرێت لە کاتی بەیانیان و ئێواراندا و شێخی ئەلبانیش بە صحیحی داناوە، سەیری (صحيح الترغيب: ٦٥٨) بكە (والله أعلم) .
(٢)
ھەرکەسێک سەد جار لە ڕۆژێکدا بیخوێنێت، ئەوە وەکو ئەوە وایە، کە دە وشتری بەخشیبێت و سەد چاکەی بۆ دەنووسرێت و سەد خراپەشی بۆ دەسڕدرێتەوە و ئەو ڕۆژە لە شەیتان پارێزراو دەبێت تاوەکو شەوی بەسەردا دێت و لە ڕۆژی قیامەتیشدا لە ھەموو کەس پلەی بەرزتر دەبێت، جگە لەوە نەبێت کە وەکو ئەوی کردووە یان زیاتر « البخاري ٤ / ٩٥ ، ومسلم ٤ / ٢٠٧١ {وصحابي الحديث هو أبو هريرة (رضي الله عنه)}.
سُبْحَانَ اللهِ وَبِحَمْدِهِ: عَدَدَ خَلْقِهِ, وَرِضَا نَفْسِهِ, وَزِنَةَ عَرْشِهِ، وَمِدَادَ كَلِمَاتِهِ
سێ جار
(١)
واتە: پاکی و بێگەردی و ستایش بۆ خودایە: بە ئەندازەی ژمارەی دروستکراوەکانی و ڕازیبوونی و قورسایی عەرشەکەی و زۆری وشەکانی.
(١)
مسلم ٤ / ٢٠٩٠ {وصحابية الحديث هي جويرية بنت الحارث (رضي الله عنها)}. اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ عِلْمًا نَافِعًا, وَرِزْقًا طَيِّبًا, وَعَمَلاً مُتَقَبَّلاً
(١)
(٢)
واتە: خودایە من داوای زانستی بەسوود و ڕۆزی پاک و حەڵاڵ و کردەوەی وەرگیراوت لێدەکەم.
(١)
أخرجه ابن السني في عمل اليوم والليلة برقم ٥٤ وابن ماجه برقم ٩٢٥ وحسن إسناده عبد القادر وشعيب الأرناؤوط في تحقيق زاد المعاد ٢ / ٣٧٥ {وصححه الألباني في الروض النضير ( ١١٩٩ ) وصحابية الحديث هي أم سلمة (رضي الله عنها)}.
(٢)
ئەم ویردە پەیوەندی بە ویردەکانی دوای نوێژی بەیانیەوە ھەیە، نەک بە ویریدی بەیانیانەوە، ھەر وەکو ئاشکراشە کە ئەم دوو ویردە جیاوازییەکی زۆریان ھەیە (والله أعلم) . أَسْتَغْفِرُ اللهِ وَأَتُوبُ إِلَيْهِ
سەد جار لە ڕۆژێک دا
(١)
واتە: خودایە داوای لێخۆشبوونت لێ دەکەم و ھەر بۆ لای تۆش دەگەڕێمەوە.
(١)
البخاري مع الفتح ١١ / ١٠١ , ومسلم ٤ / ٢٠٧٥ {وصحابي الحديث هو الأغر بن يسار المزني (رضي الله عنه)}. اللَّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى نَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ
دە جار
(١)
واتە: خودایە دوروود و سڵاوات بڕژێنە بەسەر پێغەمبەرمان موحەممەد (
صلی الله علیە وسلم
).(١)
«نە هاتیتە شارھەر کەسێک لە بەیانیان دە جار سڵاواتم لەسەر بدات، ئەوە بەر شەفاعەتم دەکەوێت» أخرجه الطبراني بإسنادين أحدهما جيد , انظر : مجمع الزوائد ١٠ / ١٢٠ وصحيح الترغيب والترهيب ١ / ٢٧٣ {وضعفه الألباني في ضعيف الترغيب (٣٩٦) والضعيفة (٥٧٨٨) وصحابي الحديث هو أبو الدرداء (رضي الله عنه)}. 
