ویردەکانی خەوتن
دەستەکانی کۆدەکاتەوە و پاشان فوی پێدا دەکات و ئەم ئایەتانەی پێدا دەخوێنێت:
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ
قُلْ هُوَ اللَّـهُ أَحَدٌ ﴿١﴾ اللَّـهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾ لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ ﴿٣﴾ وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ ﴿٤﴾
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ
قُلْ أَعُوذُ بِرَ‌بِّ الْفَلَقِ ﴿١﴾ مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿٢﴾ وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿٣﴾ وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ ﴿٤﴾ وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿٥﴾
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ
قُلْ أَعُوذُ بِرَ‌بِّ النَّاسِ ﴿١﴾ مَلِكِ النَّاسِ ﴿٢﴾ إِلَـٰهِ النَّاسِ ﴿٣﴾ مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿٤﴾ الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ﴿٥﴾ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ ﴿٦﴾
پاشان بە پێی توانای دەست دەھێنێت بە لاشەیدا، لە سەر و دەم و چاویەوە دەست پێدەکات، تا ئەندامەکانی تری لاشەی (ئەم کارە سێ جار ئەنجام دەدات
(١)
.(١)
البخاري مع الفتح ٩ / ٦٢ ومسلم ٤ / ١٧٢٣ {وصحابية الحديث هي عئشة (رضي الله عنها)}. أعوذ بالله من الشيطان الرجيم
اللّهُ لاَ إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ يَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ
[البقرة: ٢٥٥]
(١)
(١)
ھەر کەسێک بیخوێنێت لەسەر جێگاکەی ئەوە پارێزراو دەبێت لە لایەن خودای گەورەوە و شەیتانیش لێی نزیک نابێتەوە تاوەکو بەیانی ، البخاري مع الفتح ٤ / ٤٨٧ {وصحابي الحديث هو أبو هريرة (رضي الله عنه)}. أعوذ بالله من الشيطان الرجيم
آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَمَلآئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَقَالُواْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ * لاَ يُكَلِّفُ اللّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَهَا لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلاَ تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْراً كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ
[البقرة: ٢٨٥ – ٢٨٦]
(١)
(١)
ھەر کەسێک ئەم ویردە بخوێنێت ئەوە خودای گەورە دەی پارێزێت و بەسیەتی , البخاري مع الفتح ٩ / ٩٤ ومسلم ١ / ٥٥٤ , {وصحابي الحديث هو أبو مسعود الأنصاري (رضي الله عنه)} .بِاسْمِكَ
(١)
رَبِّي وَضَعْتُ جَنْبِي, وَبِكَ أَرْفَعُهُ, فَإِنْ أَمْسَكْتَ نَفْسِي فَارْحَمْهَا, وَإِنْ أَرْسَلْتَهَا فَاحْفَظْهَا, بِمَا تَحْفَظُ بِهِ عِبَادَكَ الصَّالِحِينَ (٢)
واتە: پەروەردگارم بەناوی تۆ تەنیشتم دانا و بە ناوی تۆش بەرزی دەکەمەوە، خودایە خۆ ئەگەر ڕۆحەکەمت گرتەوە بەزەییت پێدا بێتەوە، خۆ ئەگەر گەڕاندیشتەوە بیپارێزە
(٣)
لە زەرەر و زیانی شەیتان، بەوەی کە بەندە چاکەکانی خۆتی پێ دەپارێزیت.(١)
ھەر کەسێک لە ئێوە ھەستا لە جێگەکەی و پاشان گەڕایەوە، با سێ جار بە لێواری جلەکەی جێگاکەی بسڕێت، چونکە نازانێت کاتێک، کە جێی ھێشت چی بە دوایدا ھاتووە (لە مار و دووپشک و ئەو شتانەی کەوا زەرەر مەندەن) کاتێکیش، کە پاڵکەوت با بڵێت: « فەرموودەکە » .
(٢)
البخاري ١١ / ١٢٦ . ومسلم ٤ / ٢٠٨٤ {وصحابي الحديث هو أبو هريرة (رضي الله عنه)}.
(٣)
لێرەدا مەبەست لە رۆح گرتنەوە خەوە، مەبەستیش لە گەڕاندنەوەی لە خەو ھەستانە.اللَّهُمَّ إِنَّكَ خَلَقْتَ نَفْسِي وَأَنْتَ تَوَفَّاهَا, لَكَ مَمَاتُهَا وَمَحْيَاهَا, إِنْ أَحْيَيْتَهَا فَاحْفَظْهَا, وَإِنْ أَمَتَّهَا فَاغْفِرْ لَهَا، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْعَافِيَةَ
(١)
واتە: خودایە تۆ ڕۆحی منت بەدی ھێناوە و تۆش لێمی دەسێنیتەوە و دەیشیمرێنیت، بەدەستی تۆیە مراندن و زیندوو کردنەوەی، خۆ ئەگەر ژیاندت بیپارێزە، خۆ ئەگەر لە لاشەمیشت جیاکردەوە و مراندت لێی خۆش ببە، خودایە من داوای سەرفرازی و سەلامەتی و لێدەکەم.
(١)
أخرجه مسلم ٤ / ٢٠٨٣ وأحمد بلفظه ٢ / ٧٩ {وصحابي الحديث هو عبد الله بن عمر بن الخطاب (رضي الله عنهما)}. اللَّهُمَّ قِنِي
(١)
عَذَابَكَ، يَوْمَ تَبْعَثُ عِبَادَكَ سێ جار
(٢)
واتە: خودایە بم پارێزە لە سزاکەت، ئەو ڕۆژەی کە بەندەکانت زیندوو دەکەیتەوە، کە ڕۆژی قیامەتە.
(١)
پێغەمبەری خودا (صلى الله عليە وسلم) کاتێک، کە دەیویست بخەوێت، دەستی دەخستە ژێر ڕوومەتی ڕاستی و دەیفەرموو: . . « فەرموودەکە »
(٢)
أبو داود بلفظه ٤ / ٣١١ وانظر صحيح الترمذي ٣ / ١٤٣ {وزيادة: «ثلاث مرات» ضعفه الألباني في الصحيحة (٢٧٥٤) وصحابي الحديث هو البراء بن عازب (رضي الله عنه)}. بِاسْمِكَ اللَّهُمَّ أَمُوتُ وَأَحْيَا
(١)
واتە: خودایە بەناوی تۆ دەمرم ودەژیم.
(١)
البخاري مع الفتح ١١ / ١١٣ ومسلم ٤ / ٢٠٨٣ {وصحابي الحديث هو حذيفة بن اليمان (رضي الله عنه)}. سُبْحَانَ اللهِ (
سی و سێ جار
)
وَالْحَمْدُ للهِ (سی و سێ جار
)
وَاللهُ أَكْبَرُ (سی و چوار جار
) (١)
(٢)
(١)
ھەر کەسێک کاتێک کە بێت بۆ سەر جێگاکەی ئەمە بخوێنێت باشترە بۆی لە خزمەتکار (پێویستی بە خزمەت کار نابێت) . البخاري مع الفتح ٧ / ٧١ ومسلم ٤ / ٢٠٩١ {وصحابي الحديث هو علي بن أبي طالب (رضي الله عنه)}.
(٢)
پێشەوا عەلی و فاطیمە (ڕەزای خودایان لیبێت) داوای خزمەتکاریان کرد لە پێغەمبەر (صلی الله علیە وسلم)، پێغەمبەریش (صلی الله علیە وسلم) پێی فەرموون: ئەم ویردە بخوێنن پێویستان بە خزمەتکار نابێت . اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَرَبَّ الأَرْضِ, وَرَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ, رَبَّنَا وَرَبَّ كُلَّ شَيْءٍ, فَالِقَ الْحَبِّ وَالنَّوَى, وَمُنْزِلَ التَّوْرَاةِ وَالإِنْجِيلِ, وَالْفُرْقَانِ, أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ كُلِّ شَيْءٍ أَنْتَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهِ، اللَّهُمَّ أَنْتَ الأَوَّلُ فَلَيْسَ قَبْلَكَ شَيْءٌ, وَأَنْتَ الآخِرُ فَلَيْسَ بَعْدَكَ شَيْءٌ, وَأَنْتَ الظَّاهِرُ فَلَيْسَ فَوْقَكَ شَيْءٌ, وَأَنْتَ الْبَاطِنُ فَلَيْسَ دُونَكَ شَيْءٌ, اقْضِ عَنَّا الدَّيْنَ وَأَغْنِنَا مِنَ الْفَقْرِ
(١)
واتە: خودایە پەروەردگاری حەوت ئاسمانەکان و زەوی، پەروەردگاری عەرشی گەورە، پەروەردگارمان و پەروەردگاری ھەموو شتێک، تەقێنەری دانەوێڵە و ناوک و دابەزێنەری تەورات و ئینجیل و فورقان
(٢)
، پەنات پێدەگرم لە شەڕ و زیانی ھەموو ئەو دروست کراوانەی خۆت، خودایە تۆ ھیچ شتێکت لە پێشەوە نە بووە و دەمێنیت لە دوای لەناوچوونی ھەموو درووست کراوەکان و بە ھێز و بەتوانایت و ھیچ شتێکیش لە سەروو تۆوە نییە و ھەموو درووست کراوەکانت پێویستیان بە تۆیە و کەسیش نییە، کە ھاو شێوەی تۆ بێت، سا خودایە قەرزداریمان لەسەر لابەرە و دەوڵەمەندیشمان بکە لە ھەژاری.(١)
مسلم ٤ / ٢٠٨٤ {وصحابي الحديث هو أبو هريرة (رضي الله عنه)}.
(٢)
تەورات کتێبی پێغەمبەر موسایە (عليه الصلاة والسلام)، ئینجیل کتێبی پێغەمبەر عیسایە (عليه الصلاة والسلام)، قورئانیش دوایین کتێبە، کە کتێبی پێغەمبەری ئیسلام موحەممەدە (صلی الله علیە وسلم)، ھەر وەکو چۆن پێشینی لە یەکێک لە ھۆندراوەکانیدا دەفەرمووێت: تەورات کیتابی پێغەمبەر موسا ھەروەک خاوەنی موعجیزەی عەصا ئینجیل کیتابی ڕەسول عیسایە کە وا وجودی لە لای خودایە دواین کیتابیش کەوا نێردراوە قورئان و ذیکر و فورقان ی ناوە کیتابی خودای ئەرز و سەماوات بۆ سەر موحەممەد لێی بێ صەڵاواتالْحَمْدُ للهِ الَّذِي أَطْعَمَنَا وَسَقَانَا, وَكَفَانَا, وَآوَانَا, فَكَمْ مِمَّنْ لا كَافِيَ لَهُ وَلا مُؤْوِيَ
(١)
واتە: سوپاس و ستایش بۆ ئەو خودایەی، کە تێر خواردن و تێر ئاوی کردووین و بێ پێویستی کردووین لە درووست کراوەکانی و ڕەحمی پێکردووین، لە ھەمان کاتیشدا کەسانێک ھەن، نە شوێنیان ھەیە تێیدا بژین و نە کەسیش دەیان گرێتە خۆ.
(١)
مسلم ٤ / ٢٠٨٥ {وصحابي الحديث هو أنس بن مالك (رضي الله عنه)}. اللَّهُمَّ عَالِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ، فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ, رَبَّ كُلِّ شَيْءٍ وَمَلِيْكَهُ, أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ, أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ نَفْسِي, وَمِنْ شَرِّ الشَّيْطَانِ وَشَرَكِهِ, وَأَنْ أَقْتَرِفَ عَلَى نَفْسِي سُوءًا, أَوْ أَجُرَّهُ إِلَى مُسْلِمٍ
(١)
واتە: خودایە ئەی زانا بە شتە پەنھان و ئاشکراکان، ئەی بەدی ھێنەری ئاسمانەکان و زەوی، ئەی پەروەردگار و پادشای ھەموو شتێک، شایەتی دەدەم کە ھیچ پەرستراوێک شایستەی پەرستن نییە، جگە لە تۆ، خودایە پەنا دەگرم بە تۆ لە خراپەی نەفس و دەروونم، ھەروەھا لە خراپە و شەڕی شەیتان و تۆڕی شەیتان، ھەروەھا لەوەی کە ھانم بدات بۆ ئەنجام دانی خراپەیەک، یان خراپەیەک بۆ موسوڵمانێک بھێنم.
(١)
أبو داود ٤ / ٣١٧ وانظر صحيح الترمذي ٣ / ١٤٢ {وصحابي الحديث هو عبد الله بن عمرو بن العاص (رضي الله عنه)}. سورەتی (
السَّجْدَة
) و (الْمُلْك
) دەخوێنێت (١)
.(١)
الترمذي والنسائي وانظر صحيح الجامع ٤ / ٢٥٥ {وصححه الألباني في الصحيحة (٥٨٥) وصحابي الحديث هو جابر بن عبد الله (رضي الله عنهما)}. اللَّهُمَّ
(١)
أَسْلَمْتُ نَفْسِي إِلَيْكَ, وَفَوَّضْتُ أَمْرِي إِلَيْكَ, وَوَجَّهْتُ وَجْهِي إِلَيْكَ, وَأَلْجَأْتُ ظَهْرِي إِلَيْكَ, رَغْبَةً وَرَهْبَةً إِلَيْكَ, لاَ مَلْجَأَ وَلاَ مَنْجَا مِنْكَ إِلا إِلَيْكَ, آمَنْتُ بِكِتَابِكَ الَّذِي أَنْزَلْتَ وَبِنَبِيِّكَ الَّذِي أَرْسَلْتَ (٢)
واتە: خودایە خۆمم تەسلیمی تۆ کرد و کار و بارم بۆ لای تۆ گەڕاندەوە و ڕوم کردە تۆ و پشتم بەتۆ بەست، ئومێدەوار و خۆشحاڵم بە پاداشتەکانت و دەشترسم لە سزاکانت، ھیچ حەشارگەیەک نییە تا خۆم پەنا بدەم و ھیچ ڕزگاربوونێکیش نییە لە سزاکانت، جگە لەوە نەبێت، کە بگەڕێمەوە بۆ لای تۆ، باوەڕم ھێناوە بە پەرتووکەکەت (قورئان) ئەوەی، کە وا دات بەزاندۆتە خوارەوە، ھەروەھا باوەڕیشم ھێناوە بە پێغەمبەرەکەت (موحەممەد (
صلی الله علیە وسلم
)) ئەوەی کەوا ناردووتە بۆلای خەڵکی.(١)
ئەگەر چویتە سەر جێگای خەوتن ئەوە دەستنوێژێک بگرە وەکو دەستنوێژی نوێژ و پاشان لەسەر لای ڕاست ڕابکشێ و بڵێ:......
(١)
پێغەمبەر (صلى الله عليە وسلم) دەر بارەی ئەو کەسەی کە ئەم ویردە دەخوێنێت فەرموویەتی: « ئەگەر بمرێت لەسەر فیطرەتی ئیسلامەتی دەمرێت» البخاري مع الفتح ١١ / ١١٣ ومسلم ٤ / ٢٠٨١ {وصحابي الحديث هو البراء بن عازب (رضي الله عنه)}. ئەگەر کەسێک پێی وتی لەبەر خودا خۆشم دەوێیت چۆن وەڵامی بێ باوەڕ دەدەیتەوە ئەگەر سڵاوی کرد نزای نوێژی ئیستیخارە فەزڵ و گەورەی زیکر نزای پێش خواردن نزاکردن لەکاتی توڕەییدا لە کاتی بینینی شتێکی سەر سوڕھێنەردا پێغەمبەری خودا (صلی الله علیە وسلم) چۆن ویردەکانی دەخوێند ئەگەر خەونی ناخۆشت بینی نزای بینینی مانگی یەک شەوە
