ئەگەر لەخەودا داچڵەکیت یاخود هەستت بەتەنهایی کرد
أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ اللهِ التَّامَّاتِ مِنْ غَضَبِهِ وَعِقَابِهِ, وَشَرِّ عِبَادِهِ, وَمِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ وَأَنْ يَحْضُرُونِ
(١)
واتە: پەنا دەگرم بە وشە و ناوە تەواو و جوانەکانی خودا لە توڕەیی و سزای، ھەروەھا لە زەرەر و زیانی بەندەکانی، ھەروەھا لە وەسوەسەی شەیتانەکان، ھەروەھا لەو کاتانەی، کە شەیتانەکان دێنە لام.
(١)
أبو داود ٤ / ١٢ وانظر صحيح الترمذي ٣ / ١٧١ {وحسنه الألباني في صحيح أبي داود ( ٣٢٩٤ / ٣٨٩٣ ) وصحابي الحديث هو عبد الله بن عمرو بن العاص (رضي الله عنه)}. نزاکردن لەکاتی توڕەییدا لەکاتی بیستنی دەنگی کەڵەشێر و دەنگی گوێ درێژ چۆن تەلبیە دەکرێت لە کاتی حەج یان عومرەدا نزای سواری (ئاژەڵ ، سەیارە) نزای وەستان لەسەر صەفا و مەروە بەچی منداڵ پەنا دەدرێت ویردی لای (المشعر الحرام) (المزدلفة) نزاکردن لە کاتی مردوو کردنە ناو گۆڕ نزای ڕۆژی عەرەفە (ڕۆژێک پێش جەژنی قوربان) ویردەکانی ئێواران
