نزای قونوتی نوێژی تاک
اللَّهُمَّ اهْدِنِي فِيمَنْ هَدَيْتَ، وَعَافِنِي فِيمَنْ عَافَيْتَ, وَتَوَلَّنِي فِيمَنْ تَوَلَّيْتَ, وَبَارِكْ لِي فِيْمَا أَعْطَيْتَ, وَقِنِي شَرَّ مَا قَضَيْتَ، فِإِنَّكَ تَقْضِي وَلا يُقْضَى عَلَيْكَ, إِنَّهُ لا يَذِلُّ مَنْ وَالَيْتَ, [وَلاَ يَعِزُّ مَنْ عَادَيْتَ], تَبَارَكْتَ رَبَّنَا وَتَعَالَيْتَ
(١)
واتە: خودایە ڕێنموونیم بکە لەگەڵ ئەوانەی کە رێنموونیت کردوون، پارێزراو و لەش ساغم بکە لەگەڵ لەش ساغ و پارێزراواندا، پشتگیریم بکە لەگەڵ پشتگیری لێ کراواندا، پیت و بەرەکەت بکەرە ئەوەی کە پێت بەخشیوم و بم پارێزە لە شەڕ و زیانی ئەوەی کە بڕیارت لە سەری داوە، چونکە بێگومان تۆ بڕیار دەدەیت و بڕیاریشت لەسەر نادرێت، بێگومان زەلیل نابێت ئەوەی کە تۆ پشتیوانی بکەیت و بە ھێز و بەدەسەڵاتیش نابێت ئەوەی کە تۆ دژایەتی بکەیت، بەرەکەت و پیرۆزی و گەورەی و بڵندی بۆ تۆیە ئەی پەروەردگارمان.
(١)
أخرجه أصحاب السنن وأحمد والدارمي والحاكم والبيهقي وما بين المعكوفين للبيهقي وانظر صحيح الترمذي ١ / ١٤٤ وصحيح ابن ماجه ١ / ١٩٤ وإرواء الغليل للألباني ٢ / ١٧٢ {وصححه الألباني في صحيح ابن ماجه (١١٧٨) وصحابي الحديث هو الحسن بن علي (رضي الله عنهما)}.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِرِضَاكَ مِنْ سَخَطِكَ, وَبِمُعَافَاتِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ, وَأَعُوذُ بِكَ مِنْكَ, لاَ أُحْصِي ثَنَاءً عَلَيْكَ, أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ
(١)
واتە: خودایە پەنا دەگرم بە ڕازیبوونت لە توڕەییت، پەنا دەگرم بە لێ بووردەییت لە سزادانت، ھەروەھا پەنا دەگرم پێت لە سزا و توڕەییت، ناتوانم ستایشت بژمێرم، تۆ بەو جۆرەی کە خۆت ستایشی خۆتت کردووە.
(١)
أخرجه أصحاب السنن الأربعة وأحمد . انظر صحيح الترمذي ٣ / ١٨٠ وصحيح ابن ماجه ١ / ١٩٤ والإرواء ٢ / ١٧٥ {وصححه الألباني في صحيح ابن ماجة ( ١١٧٩ ) وصحيح الجامع ( ١٢٨٠ ) وصحابي الحديث هو علي بن أبي طالب (رضي الله عنه)}.
اللَّهُمَّ إِيَّاكَ نَعْبُدُ, وَلَكَ نُصَلِّي وَنَسْجُدُ, وَإِلَيْكَ نَسْعَى وَنَحْفِدُ, نَرْجُو رَحْمَتَكَ وَنَخْشَى عَذَابَكَ, إِنَّ عَذَابَكَ بِالْكَافِرينَ مُلْحَقٌ، اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْتَعِينُكَ, وَنَسْتَغْفِرُكَ, وَنُثْنِي عَلَيْكَ الْخَيْرَ, وَلاَ نَكْفُرُكَ, وَنُؤْمِنُ بِكَ, وَنَخْضَعُ لَكَ, وَنَخْلَعُ مَنْ يَكْفُرُكَ
(١)
واتە: خودایە ھەر تۆ دەپەرستین و نوێژ بۆ تۆ دەکەین و کوڕنووش بۆ تۆ دەبەین و بە پێشکەوتن و خێرایی دەکەین بۆ لات، ئومێدمان ھەیە بە ڕەحم و بەزەییت، ھەروەھا دەشترسین لە سزات، بێگومان سزاکەت بێ باوەڕان دەگرێتەوە، خودایە بێگومان داوای یارمەتی و لێخۆشبوون ھەر لە تۆ دەکەین و ستایشی تۆ دەکەین بە باشە و بێ باوەڕ نابین پێت و باوەڕت پێ دێنین و ملکەچ دەبین بۆت و وازیش لەو کەسانە دەھێنێن، کە بێ باوەڕ و کافرن پێت.
(١)
أخرجه البيهقي في السنن الكبرى وصحح إسناده ٢ / ٢١١ وقال الشيخ الألباني في إرواء الغليل وهذا إسناده صحيح ٢ /