نزای پێ ھەڵکەوتنی ئاژەڵ لە کاتی سواریدا
بِسْمِ اللهِ
(١)
واتە: بەناوی خودا.
(١)
أبو داود ٤ / ٢٩٦ وصححه الألباني في صحيح أبي داود ٣ / ٩٤١ {وصحابي الحديث هو أسامة بن عمير (رضي الله عنه)}. سەڵاواتدان لە دوای تەحیات نزای تەنگانە و ناڕەحەتی ئەگەر خواردن ئامادە بوو ڕۆژووی نەشکاند نزای نێوان گۆشەی یەمانی و بەردە رەشەکە الله أكبر و سبحان الله کردن لە کاتی گەشتدا فەزڵ و گەورەیی (سبحان الله ، الحمد لله ....) کردن نزاکردن لەکاتی توڕەییدا کاتێک لەگەشتەکەی دا دەبەزیت زیکری گەڕانەوە بۆ ماڵەوە ئەگەر پێیان وتی خودا بەپیت و بەرەکەتت بکات
