وَلَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قَالُوا يَا مُوسَى ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَ ۖ لَئِن كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرَائِيلَ
[وَلَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ] وه كاتێك كه سزاكه روویدا بهسهریاندا و خوای گهوره بهم شتانه سزایدان [قَالُوا يَا مُوسَى ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَ لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ] وتیان: ئهی موسى دوعا بكهو له پهروهردگارت بپاڕێرهوه بهو بهڵێنانهی كه بهتۆی داوه ئهگهر ئهم سزایانهی خوای گهورهمان لهسهر ههڵبگری ئهوه ئێمه ئیمانت پێ دێنین [وَلَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرَائِيلَ (١٣٤)] وه بهنی ئیسرائیلیشت لهگهڵدا ئهنێرین و وازیان لێ دێنین لهگهڵتدا بێن بۆ قودس.
سورة الأعرَاف ١٣٤
تەفسیری هەموو سورەتەکان